Rehabilitacja dziecka oczami rodzica
Czy płacz podczas ćwiczeń jest czymś normalnym?
Znacząca część dzieci podczas rehabilitacji płacze. Pierwszym, automatycznym odruchem rodzica jest chęć ratowania swojej córki lub synka i przerwanie spotkania. Jeśli ćwiczycie w domu, może pojawiać się pokusa odraczania pracy domowej, lub jej skrócenia.
Jednak czy podążenie za tą pokusą jest dobre? Nie, ponieważ dziecko potrzebuje tych ćwiczeń do uzyskania sprawności ruchowej jak najbardziej adekwatnej dla swojego wieku.
Nie oznacza to jednak, że płacz dziecka należy ignorować. Dla malucha jest to jedyna forma komunikacji ze światem, dająca mu możliwość wyrażania swoich potrzeb, np.: „mamo jest mi niewygodnie w tej pozycji”, „jestem już zmęczony”, „ niech ten Pan zostawi już moją nogę!!”.
Jak radzić sobie z płaczem? Co może pomóc?
Myślę, że w trakcie tak trudnej sytuacji jaką jest rehabilitacja dziecka dobrze jest aby rodzic słuchał potrzeb niemowlęcia jak również swoich. Mamo/Tato, jeśli masz poczucie, że Twój maluch potrzebuje przerwy, zrób ją. Przytul dziecko i postaraj się ukoić jego emocje. W trakcie ćwiczeń mów dziecku, co się dzieje – to jest mały człowiek, który nie chce być traktowany przedmiotowo. Mów spokojnie i z życzliwością. Po zakończonych ćwiczeniach, doceń jego i swoje zaangażowanie uśmiechem, radością, brawami. Następnie możesz skierować uwagę dziecka na coś, co sprawia mu przyjemność.
Zachęcam rodziców do wspólnego zaangażowania w fizjoterapię dziecka. Daje to możliwość naprzemiennego wykonywania ćwiczeń w domu, co pomaga gdy jeden z rodziców jest danego dnia zmęczony. Dzieci czują zdenerwowanie opiekunów i same stają bardziej niespokojne, co tylko utrudnia wspólną aktywność.
Metoda Vojty, czy jest się czego obawiać?
Duża część rodziców sceptycznie podchodzi do tej formy ćwiczeń. Martwi się, że może być bolesna i zbyt opresyjna dla dziecka. To co mnie pomogło – mamie niemowlaka z obniżonym napięciem, to otwarta rozmowa z fizjoterapeutą i omówienie swoich obaw, do czego zachęcam każdego rodzica.
Jestem zdania, że jeżeli podąża się za potrzebami dziecka z empatią i czułością przez cały dzień, to 15-20 ćwiczeń nie wpłynie trwale na jego rozwój psychiczny i emocjonalny.
Życzę wytrwałości i sukcesów Dzieciom i Rodzicom.
Jeśli będziecie mieli Państwo ochotę omówić kwestie związane z rozwojem dzieci zapraszam do kontaktu i zapisów.
Opracowanie: Joanna Dembicz-Iwińska, psycholog/psychoterapeuta dzieci i młodzieży.
Prywatnie mama rocznego Gucia.
